نانوایی با چسب سیلیکون ماستیک خمیر را ورز می دهد

چسب سیلیکون ماستیک نوعی پماد است که وقتی در معرض رطوبت هوا قرار می گیرد، به یک ماده جامد لاستیک مانند سفت تبدیل می شود.

عمدتا به نوع اسید د استیک، نوع بدون الکل، نوع دآمونیاک، نوع د پروپان تقسیم می شود.

ترکیب شیمیایی پلی دی متیل سیلوکسان، پلیمری از دی اکسید سیلیکون است و کربن موجود در ساختار سیلیکونی که در آن سیلیکون و اکسیژن یک پیوند دوگانه تشکیل می دهند، با سیلیکون جایگزین می شود.

دو سیلیکون می توانند پلیمریزه شوند و پیوند سیلیکون اکسیژن را بشکنند، سپس اتم Si به یک گروه متصل می شود و دو اتم اکسیژن به هم متصل می شوند تا یک ماده سیلیکون مانند ایجاد کنند.

این عمدتا برای چسباندن فلز تمیز خشک، شیشه، اکثر چوب های غیر چرب، رزین سیلیکون، لاستیک سیلیکون ولکانیزه، سرامیک، الیاف طبیعی و مصنوعی و بسیاری از سطوح پلاستیکی رنگ شده استفاده می شود.

با عرضه گسترده چسب‌های موجود، چسب‌های سیلیکونی از بقیه متمایز می‌شوند. بر اساس فناوری الاستومری، چسب‌های سیلیکونی انعطاف‌پذیری بی‌نظیر و مقاومت فوق‌العاده‌ای در برابر حرارت را ارائه می‌دهند و آنها را برای طیف گسترده‌ای از کاربردها در صنایع الکتریکی، الکترونیکی، خودروسازی، هوافضا و ساختمانی مناسب می‌سازد.

چسب‌های سیلیکونی در انواع مختلفی از جمله سیستم‌های دو جزئی که نیاز به افزودن یک عامل پخت دارند، سیستم‌های یک جزیی که به سادگی با رطوبت موجود در هوا پخته می‌شوند، چسب‌های خشک‌کننده پرتو فرابنفش یا EB که با قرار گرفتن در معرض نور UV یا نسخه‌های حساس به فشار پخت می‌شوند، موجود هستند.

که به سطوح با فشار تماس بسیار خفیف می چسبند.به طور کلی، کاربران می‌توانند روی چسب‌های سیلیکونی برای تولید چسب‌هایی حساب کنند که می‌توانند در دمای بالا (در برخی موارد تا 600 درجه فارنهایت) مقاومت کنند، حتی پس از عمل‌آوری انعطاف‌پذیر باقی بمانند و در برابر مواد شیمیایی از جمله آب مقاومت کنند.

با این حال، هر نوع چسب سیلیکونی مجموعه ای از مزایای خاص خود را نیز دارد. سیستم های تک جزئی بر راحتی، بدون نیاز به اختلاط و توانایی پخت در دمای اتاق تاکید دارند.

در حالی که یک سیستم دو جزئی نیاز به اختلاط دارد، می‌تواند در بخش‌های ضخیم‌تری نسبت به سیستم‌های یک قسمتی عمل کند، که ممکن است برای کاربردهای خاصی ضروری باشد. چسب‌های سیلیکونی خشک شده با اشعه ماوراء بنفش یا تابش، از لامپ‌های UV یا پرتوهای الکترونی استفاده می‌کنند تا بدون حرارت اضافی یا تولید گرمای بیش از حد عمل کنند.